Fabiënne

Ergens in mijn jongere jaren ben ik keuzes gaan maken vanuit ratio, de gedachte dat iets hoort of omdat ik dacht dat anderen dat van mij verwachtten. Dat ik daar niet gelukkig van werd, wist ik heus wel. Helaas was ik een kunstenares in het onderdrukken.

Mijn koers veranderde echter altijd, op de momenten waarop mij kritische vragen werden gesteld over mijn geluk en wie ik ben, hiermee gedwongen om enkel weer mijn gevoel te laten zijn. Het besef is dan ook dat er niet zo heel veel mensen zijn die deze kritische vragen stellen. Op een van mijn grote koerswijzigingen besloot ik in het bedrijf te stappen. En ben ik hier zelf die kritische vragen gaan leren stellen aan de ander en daarmee ook altijd, aan mezelf.